Oplossing voor verzekeren van de instrumenten

Wil was al een tijdje bezig met het rondkrijgen van de verzekering voor de instrumenten voor de reis naar Italie. Probleem bleek te elfder ure te zijn, dat de NOVAM alleen maar wil verzekeren als er per instrument een waardetaxatie is, vastgesteld door een erkend accordeonbedrijf. Jl zaterdag bleek men bij Gert Nijkamp bereid dat voor ons te verzorgen, maar daarvoor is het nodig, dat alle leden op de eerste officiele repetitie op 6 september aanwezig zijn. Er komen dan 2 medewerkers van Nijkamp (Heinz en Friso), die proberen een waarde per instrument vast te stellen. Graag dus op die donderdagavond iedereen aanwezig. Als je instrument er die avond niet is, kan GCA niet voor een verzekering zorgdragen. Overigens is men bij Nijkamp ook (alsnog) bereid om naar ons (eigen) electronium te kijken. Ton heeft het apparaat bij Hans van Lith opgehaald en naar Apeldoorn gebracht.

Laatste officiele repetitie

A.s. donderdag 19 juli hebben we de laatste (althans officiele) repetitie. Tijdens de zomervakantie zal er in groepjes doorgerepeteerd worden voorzover mensen althans niet met vakantie zijn of om andere redenen verhinderd zijn. Waarschijnlijk kan Gerdien deze avond alsnog een electronium proberen, want Haganum heeft zich bereid getoond een electronium (een "oud beestje", maar nog goed werkend) beschikbaar te stellen. Als het allemaal lukt haalt Loes 'm op en kan Gerdien het apparaat uitproberen. Alles sal goed kom, zeggen ze in Zuid Afrika, dus waarom hier niet? Ik heb vandaag nog even telefonisch contact gehad met Riek de Vries: ze doorstaat de huidige behandeling met vallen en opstaan goed. "Nog 7 weken te gaan" was haar opmerking aan het einde van ons gesprek en die opmerking getuigt van moed en optimisme. We wensen haar sterkte en gaan er vanuit, dat ze hersteld en weer sterk op 11 oktober in de bus plaatsneemt naar Italie!

Belgie geeft accordeonpostzegels uit

In Belgie zijn speciale accordeonpostzegels uitgegeven. Dat zien we in Nederland nog niet zo gauw gebeuren!

Het "geheim" van Gert Nijkamp

Overgenomen uit de Stentor (Apeldoorns dagblad): De verbijstering en ontzetting zijn direct na de brute aanslag groot en duren nog steeds voort. Waarom moet juist Gert en zijn gezin dat lot treffen? Dat vraagt iedereen zich af die de begenadigd musicus en geslaagd zakenman Nijkamp kende. Althans meenden te kennen. Want Nijkamp loopt al een tijdje met een groot geheim rond en heeft als het ware twee gezichten. Op een paar vrienden na weet niemand ervan wat hem bezig houdt. Wat hem beheerst. Zelfs zijn vrouw Anita, met wie hij gelukkige jaren deelt, is er niet van op de hoogte. Voor haar is Gert nog steeds de zorgzame en plichtsgetrouwe echtgenoot, haar grote liefde, haar steun en toeverlaat. Hij wil haar kennelijk sparen en verzwijgt daarom wat hij enkele trouwe vrienden wel toevertrouwt; Nijkamp wordt bedreigd en niet zo'n beetje ook. Zo'n zeven weken voor het noodlot toeslaat, praat hij daar over met een oude vriend, die niet met naam en toenaam wil worden genoemd om niet verder in de zaak te worden betrokken. "Gert vertelde me niet alleen over de bedreigingen, maar ook uit welke hoek die kwamen. Ik wist niet wat ik hoorde. Vol ongeloof zei ik nog: Joh, je moet niet ouwehoeren... 'Ja, jij hebt makkelijk praten', reageerde hij. 'Maar ik heb wel kinderen'." Ook een andere, dierbare vriend neemt hij in vertrouwen. "Hij zei dat hij met de dood werd bedreigd. Het klonk heel serieus. Meer wil en kan ik er niet over kwijt. Uit respect voor Gert. Ik ben er kapot van, van zijn dood." Nijkamp doet geen aangifte van de bedreigingen, zo blijkt uit politiegegevens. Hij verbergt datgene wat hem ten diepste bezighoudt voor de buitenwereld. Zo is er begin juni nog een grote accordeonshow in zijn winkel aan de Asselsestraat, er komen dik duizend mensen op af van heinde en verre. Nijkamp oogt ontspannen, de dag verloopt gesmeerd. Niets wijst erop dat hij nog maar kort daarvoor is bedreigd. Niets wijst er ook op dat hij kort daarna zal worden doodgeschoten... Hij wil Anita niet confronteren met de doodsbedreigingen aan zijn adres. Ook om te voorkomen dat het onbezorgde leventje van Gertje onder druk komt te staan, leggen vrienden achteraf uit. Gertje, het zesjarige zoontje van hem en Anita, is zijn oogappel. Overigens zonder zijn zoon en dochter uit een eerder huwelijk te kort te willen doen. Als Nijkamp niet voor zaken in het buitenland vertoeft, brengt hij zijn zoontje elke ochtend iets voor half negen met zijn donkerkleurige Mercedes naar school. Zo ook op de fatale donderdag. Vrolijk huppelt het mannetje het schoolplein op van de Berg en Bosschool in de gelijknamige villawijk. Gert brengt hem tot aan de deur van het schoolgebouw. Het is de laatste keer dat hij afscheid van hem neemt. Precies een week later neemt Gertje afscheid van zijn vader, tijdens de uitvaartdienst. Wanneer Nijkamp in zijn auto wil stappen om Anita op te halen om volgens vaste gewoonte samen naar het werk te gaan, wordt hij neergeschoten. Een zuivere liquidatie die Apeldoorn op zijn grondvesten doet schudden, uitgevoerd door een professional die nauwelijks sporen naliet. Deze week bleek tijdens de uitzending van Avro's Opsporing Verzocht nog eens hoe weinig informatie er is over bijvoorbeeld de kleding en het uiterlijk van de schutter of de scooter waarop hij reed. Opvallend is dat de kleine Gertje eerder die week ziek is en thuis blijft. Voor Gert Nijkamp betekent dat waarschijnlijk uitstel van executie in de meest letterlijke zin van het woord. Het heeft er tenminste alles van weg dat de schutter al dagen in de wijk en rond de school op zijn slachtoffer loert. Sommige buurtbewoners weten de politie namelijk te vertellen dat al enkele dagen voor de aanslag bij tijd en wijle een onbekende scooterrijder is gezien. Nijkamp staat wijd en zijd bekend als een harde werker met zijn hart op de goede plek. Zowel zakelijk als privé. Als iemand uit zijn directe omgeving hulp nodig heeft, staat hij klaar. Dan legt hij zaken waarmee hij bezig is zelfs neer. Niemand uit zijn uitgebreide vrienden- en kennissenkring kan dan ook geloven dat hij vijanden heeft. Er is sprake van één algemeen bekend zakelijk conflict; met de eigenaar van coffeeshop De Palm aan de Asselsestraat, huurder van het pand dat sinds 1996 eigendom is van Anita. Van kinds af aan is Gert altijd in de weer met accordeons. In 1982 studeert hij aan het Hilversumse conservatorium af op dit instrument en twee jaar later opent hij de deuren van Muziekhuis Gert Nijkamp. Aanvankelijk drijft hij de muziekhandel met Martina, zijn eerste echtgenote. Na zijn scheiding, tweede helft jaren negentig, zet hij samen met Anita zijn schouders onder de onderneming. Samen bouwen ze die uit tot de grootste en meest gespecialiseerde accordeonzaak van Europa. Ze zetten ook samen muziekgroothandel Global Music Trading op aan de Stadhoudersmolenweg in Apeldoorn; het echtpaar begint met de import van accordeons uit China. Vanuit China gaan de casco-instrumenten naar Italië, waar ze worden voorzien van het binnenwerk. Nijkamp reist voor dit werk veel naar Italië en China en staat steeds minder in de zaak aan de Asselsestraat. Het gaat Gert voor de wind en hij raakt in goeden doen. Na de scheiding wordt Nijkamps ouderlijke woning aan de Texandrilaan, waarin hij samen met Martina woonde, verkocht en woont hij tijdelijk boven zijn muziekwinkel aan de Asselsestraat. Daarna trekt hij in bij Anita aan de Chamavenlaan, waar een verdieping bovenop wordt gebouwd zodat ook zijn kinderen uit het eerste huwelijk er een eigen kamer hebben. In 2000 koopt het paar een groot perceel aan de Zwarte Kijkerweg waarop de twee in 2003 een riant huis laten bouwen. Mogelijk wordt het koppel op de achtergrond gesteund door het familiekapitaal van Anita. De contacten met haar familie zijn in elk geval warm. Haar familie is verre van onbemiddeld, hoewel de wijze waarop dat kapitaal bijeen is vergaard de voortdurende belangstelling van de politie heeft. Overigens zonder dat het ooit tot een strafrechtelijke vervolging heeft geleid. Haar ouders houden zich onder de handelsnaam Hollandia Games onder andere bezig met speelautomaten. Ook Anita zit onder de naam Hollandia Speelautomaten in die kennelijk lucratieve business. Zoals Anita door het huwelijk met Gert in de accordeon- en instrumentenhandel terecht komt, laat Gert zich in met die speelautomatenhandel, daarbij het spreekwoord 'schoenmaker blijf bij je leest' negerend. Dat levert hem het conflict met De Palm op: de rasmuzikant wil op de plek van de coffeeshop aan de Asselsestraat een speelautomatenhal realiseren en daarvoor moet De Palm wijken. Anita is zoals gezegd eigenaar van het pand, Sevim Özyurt-Melek de huurder en eigenaar van de coffeeshop. Özyurt-Melek verzet zich via de rechter tegen het opzeggen van de huur, ook al omdat het niet lukt een andere locatie te vinden om de coffeeshop te runnen. Het opzeggen van de huur door Nijkamp krijgt de instemming van de rechtbank maar De Palm gaat daartegen in beroep. Dat beroep dient eind augustus bij het Hof in Arnhem. Een poging van Nijkamp om via een kortgeding de Palm er versneld uit te krijgen, strandt in februari van dit jaar. Nijkamp heeft haast. Het bedrijf van hem en zijn vrouw heeft al in juli 2005 een vergunning gekregen om een speelautomatenhandel te beginnen. Maar als die gokhal niet voor 1 januari 2008 de deuren opent, vervalt die en moet een nieuwe worden aangevraagd. De kans dat die opnieuw wordt verleend, is in de loop van de jaren kleiner geworden. Er zijn meer bedrijven die een gokhal willen beginnen en de gemeente Apeldoorn verleent maximaal vijf vergunningen - waarvan twee buiten het centrum. Kortom; er hangt veel af van de plannen voor de Asselsestraat, ook al omdat een plan van Hollandia Speelautomaten voor realisering van zo'n gokhal aan de Eendrachtstraat steeds minder kans van slagen lijkt te hebben. Of Nijkamp al bezig was met een 'plan B' in geval van een voor hem negatieve uitspraak van het gerechtshof, is niet duidelijk. Wel koopt de Apeldoorner vlak voor zijn dood voor ruim een half miljoen euro nog een pand pal naast coffeeshop De Palm. De advocaat van Özyurt-Melek, Louis de Leon, gaat er vanuit dat het hoger beroep gewoon doorgaat 'tenzij de procespartij om uitstel vraagt. Daar zeggen wij gezien de omstandigheden geen nee tegen'. Hij geeft aan dat zijn cliënt geen enkel belang heeft bij de dood van Gert Nijkamp. "Ik heb de zaak overgenomen vanaf het moment dat het hoger beroep loopt en sindsdien zijn twee procedures gewonnen. Er is dus geen reden om het hoger beroep met angstzweet tegemoet te zien." Hij wijst erop dat zijn cliënt 'doodmoe' wordt van de situatie. "Klanten blijven weg, hij heeft er alleen maar last van." Formeel was Gert Nijkamp trouwens ook helemaal geen partij: de procespartij is zijn vrouw Anita. Namens Nijkamps advocaat Jos de Jong klinkt door dat de dood van Nijkamp niet alleen een liquidatie is, maar ook als pure intimidatie moet worden beschouwd. Een waarschuwingsschot, weliswaar met dodelijke afloop. De vrouw van De Jong: "Anita verkeert niet alleen in absolute droevenis, maar ook in absolute angst." Muziekvrienden verbazen zich overigens wel eens over het commerciële zijpad dat Nijkamp bewandelt. Die speelautomaten en de plannen om een amusementshal te beginnen, zitten hem niet echt aan het hart gebakken. "Hij vertelde wel eens van die speelkasten af te willen", weet Heinz Schneider van Muziekhuis Gert Nijkamp. "Als hij er niet op toe hoefde te leggen, wilde hij ze wel kwijt. Het was niet echt zijn kindje. Muziek, dat was zijn grote liefde. En Anita natuurlijk." Gert kent Anita van het Apeldoorns Accordeon Orkest onder leiding van Henny Vels. Daarin speelt ook Martina, met wie hij toen nog was getrouwd. Later zou hij een eigen accordeonorkest beginnen; het Hollandia Show Orkest. De naam Hollandia is ontleend aan de speelautomatenhandel van Anita. Zij sponsorde met haar onderneming de oprichting van het showorkest. Met de dood van Nijkamp verliest het orkest zijn dirigent en houdt het na ruim dertien jaar op te bestaan. "Er is zo iets wezenlijks weggevallen. De ziel is er uit", zegt bestuurslid Femi van der Veeken. Ook haar man Rein van Laar zit in het orkest. Hij roemt Nijkamp om zijn kwaliteiten als dirigent. "Hij was in de eerste plaats een emotioneel mens, was niet altijd makkelijk als dirigent, maar sleepte je wel naar perfectie. Zonder hem kunnen we niet verder."

Overnachtingshotel bekend

Vandaag heeft KRAS Groepsreizen ons laten weten waar we op de heen- en terugweg naar en van Italie overnachten. Dat zal zijn in Worgl in Oostenrijk, dat is net voorbij de grens van Duitsland en Oostenrijk. We zullen dan zo'n 900 km gereden hebben, hetgeen wil zeggen, dat de tweede dag ons nog zo'n 700 km "oplevert". Voor wie alvast wil kijken: het gaat om hotel Post in Worgl. Waarom heten toch bijna alle hotels in Duitsland en Oostenrijk "hotel Post"? Overigens: Worgl is een leuk stadje, waar het ook 's avonds best gezellig kan zijn.